جایگاه سازمانی برنامه ریزی استراتژیک
جایگاه برنامه ریزی در سازمان های بزرگ و کوچک متفاوت است.
سازمان های کوچک: جنبه غیر رسمی دارد، تابع نظرات فردی است و به طور شفاهی و تلویحی ابلاغ می شود.
سازمان بزرگ: نظم خاص-فردی نمی باشد-دارای تشکیلات و جایگاه خاصی است.
سازمان متمرکز: برنامه ریزی به دست مدیران بالا است و در سطوح عالی می باشد.
سازمان غیر متمرکز: مدیران میانی و پایه کار مسئولند-برای انجام مرحله اول از نظرات مدیران عالی بهره می گیرند.
مناسب ترین جایگاه برای برنامه ریزی جامع در سازمان ترکیبی از گروه ها و مشارکت دادن مسئولان سطوح های مختلف است زیرا: جمع آوری اطلاعات به راحتی صورت می گیرد .انگجیزه عمل و ضمانت اجرایی استراتژی های انتخابی افزایش می یابد.
منبع: کتاب مدیریت عمومی، دکتر سید مهدی الوانی